بهترین متخصص اورولوژیست برای درمان جراحی کلیه و مجاری ادراری کیست؟

اورولوژیست پزشکی است که متخصص بیماری‌های دستگاه ادراری و سیستم تناسلی مردان می‌باشد. اگر پزشک احتمال دهد که بیمار نیاز به درمان برای بیماری مربوط به مثانه، مجرای ادرار، حالب، کلیه و غدد فوق کلیه دارد، ممکن است به اورولوژیست ارجاع داده شود.

متخصصین اورولوژی، اختلالات مربوط به اپیدیدیم، آلت تناسلی، پروستات، لوله‌های منی و بیضه‌ها را در مردان درمان می‌کنند.

اورولوژی چیست؟

اورولوژی حیطه پزشکی است که بر روی بیماری‌های مجاری ادراری و دستگاه تولید مثل مردان تمرکز دارد. برخی از متخصصین اورولوژی بیماری کلی دستگاه ادراری را درمان می‌کنند. سایر متخصصین در نوع خاصی از اورولوژی تخصص دارند مانند:

• اورولوژی زنان، که بر مشکلات تولید مثل و دستگاه ادراری زنان تمرکز دارد.
• ناباروری مردان، که بر مشکلاتی متمرکز است که مانع از باردار شدن همسرش می‌شود.
• نورولوژی، که بر مشکلات سیستم ادراری ناشی از مشکلات سیستم عصبی تمرکز دارد.
• اورولوژی اطفال، که بر مشکلات ادراری در کودکان تمرکز دارد.
• انکولوژی اورولوژی که بر سرطان‌های سیستم ادراری، از جمله مثانه، کلیه‌ها، پروستات و بیضه‌ها متمرکز است.

چه زمان باید به متخصص اورولوژی مراجعه کنم؟

بیمار ممکن است برای درمان مشکلات مختلف به متخصص اورولوژی ارجاع داده شود.

عفونت مجاری ادراری (UTIs)

این عفونت ها اغلب هنگامی به وجود می‌آید که باکتری‌ها از دستگاه گوارش به مجرای ادرار حرکت می‌کنند. علائم شامل ادرار غیرطبیعی، درد، بی اختیاری، تهوع، استفراغ، تب و لرز است. عفونت مجاری ادرار بیشتر در زنان دیده می‌شود.

بی اختیاری: اختلال در سیستم ادراری که می‌تواند منجر به از دست دادن غیرارادی کنترل مثانه شود. در زنان، این مشکل ممکن است ناشی از تضعیف عضلات کف لگن در دوران بارداری اتفاق بیفتد.

ناباروری در مردان

این مشکل می‌تواند در اثر آسیب به دستگاه تناسلی مرد و انواع اختلالات اسپرم بروز یابد. یکی از علل رایج واریکوسل، یک رگ بزرگ در کیسه زیر آلت تناسلی است. گاهی اوقات ممکن است جراحی کمک کند.

بیماری کلیوی

آسیب به کلیه‌ها می‌تواند منجر به تورم در دست‌ها و مچ پا، فشار خون بالا و سایر علائم شود. اگر کلیه‌ها به طور موثر کار نکند، به این وضعیت نارسایی کلیه گفته می‌شود. در نهایت، این مشکل می‌تواند مرگبار باشد.

پیوند کلیه

ممکن است فرد به دنبال نارسایی کلیه به پیوند کلیه نیاز داشته باشد

آنکولوژی اورولوژی

درمان سرطان‌هایی که مربوط به مجاری ادراری و یا سیستم تولید مثل مردان، مانند سرطان مثانه و سرطان پروستات است.

افتادگی مثانه

هنگامی که بافت‌ها و ماهیچه‌های کف لگن دیگر قادر به حمایت از اندام‌ها در لگن نیستند، اندام‌ها ممکن است از موقعیت معمول خود رها شوند.

سرطانها: مثانه، کلیه‌ها، غده پروستات، بیضه‌ها و هر سرطان دیگری که بر سیستم ادراری و یا در مردان بر روی سیستم تولید مثل اثر می‌گذارد.

بزرگی غده پروستات

هیپرپلازی خوش خیم پروستات (BPH) حدود 1 مرد از هر 3 مرد بالای 50 سال را تحت تاثیر قرار می‌دهد. رشد بیش از حد سلول‌های غدد پروستات باعث می‌شود که مجرای ادرار تنگ شود و منجر به مشکلات ادراری می‌گردد.

اختلال نعوظ

آلت تناسلی قادر به رسیدن به نعوظ کافی نیست تا به طور کامل در مقاربت جنسی دخول کند. این مشکل اغلب نشانه‌ای از یک بیماری زمینه‌ای است.

بیماری پیرونی

یک لایه فیبری بافت اسکار در زیر پوست آلت تناسلی ایجاد می‌شود. این امر می‌تواند منجر به خم شدن یا انحنای آلت تناسلی (فیموز) در هنگام نعوظ شود که می‌تواند باعث درد و منجر به مشکلاتی در رابطه جنسی شود.

سیستیت بینابینی یا سندرم دردناک مثانه: یک بیماری مزمن التهابی مثانه که می‌تواند ناراحتی از حالت خفیف تا شدید ایجاد کند.

سنگ‌های کلیه و مثانه

رسوبات کوچک و سفت ساخته شده از نمک‌های معدنی و نمک اسیدی در کلیه‌ها تشکیل می‌شوند اما می‌توانند از مجاری ادراری عبور کنند. این سنگ‌ها می توانند بر ادرار کردن اثر بگذارند و باعث درد، تهوع و استفراغ شوند.

پروستاتیت

عفونت یا التهاب پروستات می‌تواند باعث ادرار یا انزال دردناک شود. این مشکل می‌تواند حاد یا مزمن باشد.

بیضه نزول نکرده یا کریپتورکیدیسم

به طور معمول، بیضه‌ها در داخل شکم یک جنین تشکیل می‌شوند و قبل از تولد به داخل کیسه بیضه نزول می‌کنند. اگر یک یا هر دو بیضه نزول نکنند، تولید اسپرم ممکن است دچار اختلال شود و خطر عوارض وجود دارد.

انسداد مجرای ادرار

وجود اسکار در مجرای ادرار می‌تواند مسیر عبوری ادرار از مثانه را تنگ یا مسدود کند. علل احتمالی شامل عفونت، التهاب یا آسیب می‌باشد. علائم شامل ادرار دردناک و کاهش میزان ادرار خواهد بود. این مشکلات می‌تواند منجر به عوارضی مانند پروستاتیت و عفونت‌های دستگاه ادراری شود.

اورولوژی اطفال

این حیطه شامل درمان مشکلات اورولوژیکی در کودکان است که برای پزشکان اطفال غیر متخصص بسیار پیچیده است.

چه انتظاری باید داشته باشم؟

اورولوژیست‌ها معمولا از پزشک ارجاع دهنده نامه‌ای دریافت می‌کنند، اما سؤال‌هایی مربوط به تاریخچه پزشکی بیمار می‌پرسند و یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهند.

آن‌ها همچنین ممکن است آزمایشات زیر را سفارش دهند:

• آزمایش‌های تصویربرداری، مانند سی تی اسکن، ام آر آی، و یا سونوگرافی می‌تواند به پزشک کمک کند تا مشکل را مکان یابی کند.
• سيستوسکوپ یک پروب بلند و نازک همراه با دوربین است که می‌تواند برای مشاهده داخل مجاری ادراری استفاده شود و گاهی اوقات برای گرفتن نمونه‌ای از بافت برای آزمایش مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• آزمایش ادرار می‌تواند وجود باکتری یا سایر نشانه‌های بیماری را بررسی کند.
• بیوپسی می‌تواند سرطان و سایر اختلالات را بررسی نماید.

تست اورودینامیک می‌تواند بررسی کند که ادرار با چه سرعتی از بدن خارج می‌شود، چه مقدار ادرار بعد از ادرار کردن در مثانه باقی می‌ماند و چه مقدار فشار بر روی مثانه وجود دارد. پس از تشخیص، درمان به شرایط بستگی دارد. هم درمان دارویی و هم جراحی گزینه‌های ممکن هستند.

روش‌های ممکن

درمان با توجه به تشخیص متفاوت خواهد بود. درمان شامل استفاده از داروها و جراحی است.

انواع داروها عبارتند از:

• آنتی بیوتیک برای عفونت
• هورمون درمانی برای سرطان پروستات
• مهارکننده‌های فسفودی استراز 5 (PDE5) برای اختلال نعوظ مانند سیلان یا تادالافیل
• داروهایی که بر عضلات صاف مثانه عمل می‌کنند تا بی اختیاری ادرار را کاهش دهند
• داروهای شیمی درمانی برای سرطان

جراحی می‌تواند به صورت‌های زیر باشد:

• جراحی باز
• عمل جراحی “کیهول” لاپاراسکوپی یا حداقل تهاجمی
• لیزر برای درمان BPH، سرطان و سنگ کلیه

اورولوژیست ممکن است عمل جراحی را برای موارد زیر انجام دهد:

• برداشتن تومور یا کل مثانه، پروستات یا سایر قسمت‌ها در صورت وجود سرطان
• انجام ترمیم پس از آسیب
• رفع انسداد مجاری ادرار ناشی از بافت اسکار است که گشاد کردن مجاری ادرار نامیده می‌شود
• رفع بی اختیاری استرسی، به عنوان مثال با روش اسلینگ
• شکستن یا برداشتن سنگ کلیه
• حذف بخشی از کلیه
• پیوند کلیه

متخصصین اورولوژی ختنه را نیز انجام می‌دهند. این روش برای حذف پوست از نوک آلت تناسلی به دلیل دلایل فرهنگی، مذهبی یا پزشکی انجام می‌شود. وازکتومی، شکل دائمی پیشگیری از بارداری در مردان نیز توسط متخصص اورولوژی انجام می‌شود.

جراحی اورولوژی

جراحی اورولوژی ادغام فعالیت‌های جراحی برای لگن -روده بزرگ، سیستم ادراری تناسلی و اندام‌های زنان- در درجه اول برای درمان انسداد، اختلال عملکرد، بدخیمی‌ها و بیماری‌های التهابی است. جراحی‌های اورولوژی معمول عبارتند از:

• جراحی کلیه
• برداشتن کلیه (نفترکتومی)
• جراحی مجرای ادرار، از جمله اورترولیتوتومی یا حذف رسوبات (سنگ‌ها) در مجاری ادرار
• عمل جراحی مثانه
• کالبدشکافی غدد لنفاوی لگنی
• عمل جراحی پروستات، برداشتن پروستات
• جراحی بیضه (کیسه بیضه)
• جراحی مجرای ادرار
• جراحی آلت تناسلی

هدف

شرایطی که معمولا نیاز به جراحی اورولوژی را تعیین می‌کند شامل مشکلات نوروژنیک از جمله آسیب نخاعی، آسیب به ارگان‌های لگنی؛ بیماری‌های مزمن گوارشی و ادراری؛ و همچنین عفونت‌های پروستات و التهاب‌ها می‌باشند. بسیاری از بیماری‌های مزمن و بدخیم رایج وجود دارد که می‌توانند با برش، رشد با جراحی یا جراحی برای رفع انسدادها بهبود یابند. این مشکلات بر سیستم‌های گوارشی، کلیوی و تولید مثل تأثیر می‌گذارند.

اکثر اندام‌ها در معرض سرطان به شکل تومورها و حمله به بافت اطراف هستند. بیماری‌های بدخیم اورولوژیک در حال افزایش هستند. سایر مشکلاتی که بیشتر دیده می‌شوند شامل سنگ کلیه، بیماری‌ها و عفونت‌ها؛ بیماری‌های لوزالمعده؛ کولیت اولسراتیو؛ اختلال عملکرد آلت تناسلی؛ و عفونت دستگاه ادراری هستند.

با پیشرفت‌هایی که در سیستم‌های تشخیصی دستگاه ادراری حاصل شده است، جراحی اورولوژی دچار تحول گردیده اند. تغییرات در این زمینه‌ها به ویژه برای جراحی اورولوژی مفید هستند: لاپاراسکوپی، معاینه آندوسکوپی برای سرطان روده بزرگ، روش‌های کاشت و روش‌های تصویربرداری. این پیشرفت‌های رویه ای و تصویری، حیطه اورولوژی را به یک مرحله بسیار فعال و نوآورانه رسانده است، که هر سال گزینه‌های جراحی جدید مطرح می‌گردد.

خطرات

خطرات جراحی اورولوژی با نوع روش جراحی (باز یا لاپاروسکوپی)، و میزان درگیری اندام‌ها متفاوت است. بر اساس یک مطالعه روی 407 جراحی اورولوژی در چهار مرکز، میزان عوارض کلی 4/4٪ و میزان مرگ و میر 0.08٪ بود.

جراحی باز، جراحی استاندارد همراه با خطرات بیهوشی مرتبط با فشار روی قلب و ریه می‌باشد. خطر بروز عفونت در محل زخم در تمام جراحی‌ها، باز و لاپاروسکوپی وجود دارد. خطر آسیب به اندام‌های مجاور در جراحی لاپاروسکوپی بیشتر است. برداشتن کلیه و پیوند به علت گستردگی عمل جراحی، همانند جراحی‌های روده بزرگ، مثانه و پروستات نیز خطرات زیادی دارد.

در جراحی پروستات، پیشرفت‌های قابل توجهی صورت گرفته است. مشکلات کنترل ادرار پس از عمل جراحی پروستات، به ویژه پروستاتکتومی رادیکال، بهبود یافته‌اند. با این حال، بی اختیاری ادرار پس از عمل، خطر قابل توجهی باقی می‌ماند، و 27٪ از بیماران در یک مطالعه، نیاز به نوعی حفاظت از نشت ادرار را گزارش می‌دهند. در همان مطالعه، فقط 14.2٪ از مردانی که قبلا سالم بوده‌اند، پس از عمل توانایی دستیابی و حفظ نعوظ کافی برای مقاربت جنسی را گزارش کردند. جراحان اورولوژی از خطرات و مزایای جراحی‌هایی که انجام می‌دهند، به خوبی آگاه هستند و انتظار دارند از آن‌ها در مورد این مشکلات سوال شود.