درمان ناتوانی جنسی و عدم نعوظ کامل با داروی ویاگرا و بدون دارو

ناتوانی جنسی یک مشکل رایج در میان مردان است و با ناتوانی برای حفظ نعوظ کافی برای مقاربت جنسی یا عدم توانایی برای دستیابی به انزال و یا هر دو مشخص می‌شود. اختلال نعوظ می‌تواند متفاوت باشد. این می‌تواند شامل ناتوانی کامل برای دستیابی به نعوظ یا انزال، توانایی متناقض برای انجام این کار یا تمایل به حفظ تنها نعوظ‌های بسیار کوتاه‌مدت باشد.

ناتوانی جنسی چیست؟

ناتوانی جنسی یک بیماری است که به طور پیوسته بر توانایی فرد برای دستیابی یا حفظ نعوظ یا توانایی دستیابی به انزال تاثیر می‌گذارد. این یک نوع اختلال نعوظ (ED) است.

عوامل دخیل متعددی برای ناتوانی جنسی وجود دارند. این عوامل شامل هر دو اختلالات احساسی و فیزیکی هستند. تقریبا 50 درصد مردان 40 تا 70 ساله در یک زمان و یا زمان دیگر، اختلال نعوظ را تجربه می‌کنند. خطر ناتوانی جنسی با افزایش سن افزایش می‌یابد.

همچنین یادآوری شده است که مردان دارای تحصیلات بیشتر کمتر احتمال دارد که ناتوانی جنسی را تجربه کنند، احتمالا به این دلیل است که آنها به طور متوسط سبک زندگی سالم‌تری دارند.

ناتوانی جنسی اغلب تاثیر منفی بر زندگی جنسی دارد و می‌تواند منجر به اضطراب اضافی، افسردگی و عزت نفس پایین شود.

درک شایعترین علل بالقوه می‌تواند به فرد کمک کند که این موضوع را تشخیص دهد که چرا ممکن است این عارضه را تجربه کنند.

دلایل بروز ناتوانی جنسی مردان

بیماری‌های غدد درون ریز

سیستم غدد درون ریز بدن هورمون‌هایی تولید می‌کنند که متابولیسم، عملکرد جنسی، تولیدمثل، خلق‌وخو و بسیاری از موارد دیگر را تنظیم می‌کنند.

دیابت نمونه‌ای از یک بیماری غدد درون ریز است که می‌تواند موجب ناتوانی جنسی در فرد شود. دیابت بر توانایی بدن برای استفاده از هورمون انسولین تاثیر می‌گذارد. یکی از عوارض جانبی مرتبط با دیابت مزمن، آسیب عصبی است. این آسیب، حس‌های آلت تناسلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سایر عوارض مرتبط با دیابت باعث معیوب کردن جریان خون و سطوح هورمون می‌شود. هر دو این عوامل می‌توانند موجب ناتوانی جنسی شوند.

اختلالات عصبی و نورولوژیکال

چندین عارضه‌ی نورولوژیک می‌توانند خطر ابتلا به ناتوانی جنسی را افزایش دهند. عارضه‌های عصبی بر توانایی مغز برای ارتباط برقرار کردن با سیستم تولیدمثل تاثیر می‌گذارد. این می‌تواند باعث جلوگیری از دستیابی به نعوظ فرد شود.

اختلالات عصبی مرتبط با ناتوانی جنسی عبارتند از:

• بیماری آلزایمر
• بیماری پارکینسون
• تومورهای فقراتی یا مغزی
• مولتیپل اسکلروزیس
• سکته مغزی
• تشنج لوب تمپورال

افرادی که عمل جراحی پروستات داشته‌اند همچنین می‌توانند آسیب عصبی را که باعث ناتوانی جنسی می‌شوند، تجربه کنند.

دوچرخه سوارانی که مسافت طولانی را دوچرخه سواری می‌کنند، نیز می‌توانند ناتوانی جنسی موقتی را تجربه کنند. این به این دلیل است که فشار مکرر روی باسن و اندام تناسلی ممکن است بر عملکرد اعصاب تأثیر بگذارد.

مصرف داروها

مصرف داروهای خاص می‌تواند جریان خون را تحت تاثیر قرار دهد که می‌تواند منجر به اختلال نعوظ ED شود. یک شخص هیچگاه نباید بدون اجازه‌ی پزشک مصرف دارو را متوقف کند، حتی اگر عاملی برای ناتوانی جنسی شناخته شود.

نمونه‌هایی از داروهایی که باعث ایجاد ناتوانی جنسی می‌شوند عبارتند از:

• مسدود کننده‌های آلفا آدرنرژیک، از جمله تامسولوسین (Flomax)
• مسدودکننده گیرنده آدرنرژیک بتا، مانند کارودیلول (Coreg)، متوپرولول (Lopressor)
• داروهای شیمی درمانی سرطان مانند سایمتیدین (Tagamet)
• آرامبخش‌های سیستم عصبی مرکزی مانند آلپرازولام (Xanax)، دیازپام (Valium) و کدئین (که در داروهای نام تجاری مختلف یافت می‌شود)
• محرک‌های سیستم عصبی مرکزی، مانند کوکائین یا آمفتامین
• ادرار آورها مانند فوروزماید (Lasix) و اسپیرونولاکتون (Aldactone)
• بازدارنده‌های بازجذب سروتونین یا SSRIs (Prozac, Paxil)
• هورمون‌های ترکیبی مانند لوپرورلین (Eligard)

عارضه‌های مرتبط با قلب

عارضه‌هایی که قلب و توانایی آن برای پمپ کردن خون به خوبی تحت تأثیر قرار می‌دهند و می‌توانند باعث ناتوانی جنسی شوند. بدون جریان خون کافی به آلت تناسلی فرد نمی‌تواند به نعوظ برسد.

تصلب شرایین یا آترواسکلروزیس، عارضه‌ای که سبب بسته شدن شریان‌های خون می‌شود، می‌تواند باعث ناتوانی جنسی شود. کلسترول بالا و فشار خون بالا (پر فشاری خون) نیز با افزایش خطر ابتلا به ناتوانی جنسی همراه هستند.

عوامل شیوه زندگی و اختلالات عاطفی

برای رسیدن به نعوظ فرد باید اول از مرحله‌ای که مرحله‌ی تحریک شناخته می‌شود عبور کند. این مرحله می‌تواند یک پاسخ عاطفی باشد. اگر فرد دارای اختلال احساسی باشد، این امر بر توانایی او در تحریک شدن و برانگیخته شدن جنسی تاثیر می‌گذارد.

افسردگی و اضطراب به افزایش خطر ابتلا به ناتوانی جنسی مربوط هستند. افسردگی، احساس غم و اندوه و از دست دادن امید یا بیچارگی است. خستگی مرتبط با افسردگی نیز می‌تواند باعث ناتوانی جنسی شود.

اضطراب عملکردی می‌تواند یکی دیگر از علل ناتوانی جنسی باشد. اگر فرد قادر به دستیابی به نعوظ در گذشته نبوده، ممکن است از این موضوع که قادر به دستیابی به نعوظ در آینده نخواهد بود، بیم داشته باشد. همچنین ممکن است فرد دریابد که با یک فرد خاص نمی‌تواند به نعوظ برسد. کسی که مبتلا به اضطراب عملکردی مرتبط با اختلال نعوظ است ممکن است قادر به انجام نعوظ کامل در هنگام خودارضایی یا هنگام خواب باشد، اما او قادر به حفظ نعوظ در طی مقاربت جنسی نیست.

سوء مصرف مواد مخدر مانند کوکائین و آمفتامین می‌تواند موجب ناتوانی جنسی شود. سوء مصرف الکل و اعتیاد به الکل ممکن است بر توانایی فرد برای دستیابی یا حفظ نعوظ نیز تاثیر بگذارد. اگر شک دارید که ممکن است مشکل سوء استعمال مواد داشته باشید، به پزشک مراجعه کنید.

درمان

درمان‌هایی برای ناتوانی جنسی در دسترس هستند، از جمله داروهای تجویزی، درمان‌های طبیعی و تغییر شیوه زندگی.

داروهای تجویزی

انواع درمان‌های پزشکی وجود دارند که می‌توانند برای درمان ناتوانی جنسی استفاده شوند. درمان‌های تجویزی و سایر مداخلات پزشکی برای کمک به درمان ناتوانی جنسی عبارتند از:

• سیلدنافیل (Viagra)
• تادالافیل (Cialis)
• واردنافیل (استاکسین، لویترا)
• جایگزینی تستوسترون
• جراحی عروق خون
• مشاوره روانشناسی

درمان‌های طبیعی

برای کسانی که می‌خواهند از داروی تجویز شده پرهیز کنند، انواع مختلفی از درمان‌های طبیعی شناخته شده برای کمک به درمان ناتوانی جنسی وجود دارد.

برخی از درمان‌های طبیعی یا جایگزین برای ناتوانی جنسی عبارتند از:

• طب سوزنی
• جینسینگ
• آب انار

قبل از استفاده از هر گونه درمان‌های طبیعی، ابتدا مطمئن شوید که با پزشک مشورت کرده‌اید.

تغییرات شیوه زندگی

این که ناتوانی جنسی فرد یک علت جسمی دارد یا علت آن عاطفی است، باید در تغییرات شیوه زندگی وی آن را جست‌و‌جو کرد. همچنین با انجام دادن تغییراتی در سبک زندگی می‌توان تاحدی مشکل ناتوانی جنسی را حل نمود.

این تغییرات سبک زندگی و رفتار عبارتند از:

• سیگار نکشیدن و نوشیدن الکل کمتر
• تقویت ارتباط در یک رابطه عاشقانه
• کاهش اضطراب
• تمرین بیشتر و پیروی از یک رژیم غذایی سالم

ویاگرا چیست؟

ویاگرا دارو تجویزی است که در درمان اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی در مردان استفاده می‌شود. ویاگرا کانکت نیز برای درمان اختلال نعوظ استفاده می‌شود و بدون نیاز به نسخه قابل دسترس است. آنها هر دو با افزایش جریان خون به آلت تناسلی به منظور کمک به مرد برای دسترسی و حفظ نعوظ هنگامی که از نظر جنسی برانگیخته و یا تحریک شده است، کار می‌کنند.

ماده فعال در ویاگرا سیلدنافیل است و دوز آن از 25 تا 100 میلیگرم در هر قرص است.

چه مدت طول می‌کشد تا ویاگرا اثر کند؟

اثرات ویاگرا در افراد متفاوت خواهد بود. به عنوان یک قاعده کلی، ویاگرا در بیشتر افراد از حدود 30 دقیقه پس از مصرف دارو شروع به اثر کردن می‌کند.

مهم است بدانیم که استفاده از قرص‌های ویاگرا به تنهایی باعث ایجاد نعوظ نمی‌شوند. ویاگرا باید به صورت ترکیبی با نوعی تحریک جنسی (بصری، لمسی یا غیره) به منظور ایجاد نعوظ انجام شود.

ویاگرا چه مدت دوام دارد؟

مدت زمان دوام ویاگرا نیز از فردی به فرد دیگر متفاوت است، اما شناخته شده است که تا 5 ساعت در یک زمان، هنگامی که در کنار تحریک جنسی استفاده می‌شود، کار می‌کند. با این حال، اکثر مردان متوجه می‌شوند که اثرات قرص 2 تا 3 ساعت پس از اولین مصرف شروع به از بین رفتن می‌کند.

عوامل خاصی وجود دارد که در مدت زمان دوام ویاگرا برای وضعیت فردی شما نقش دارد، و باید قبل از شروع دوره‌ی درمان با ویاگرا همیشه در مورد سابقه‌ی پزشکی کامل و جزئیات هر نوع دارو که در حال حاضر مصرف می‌کنید با پزشک صحبت کنید.

چه عواملی بر دوام ویاگرا ثر خواهند گذاشت؟

اثربخشی ویاگرا، و یا مدت دوام ویاگرا، بستگی به تعدادی از عوامل دارد. این موارد می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

• سن. مردان بالای 65 سال متوجه خواهند شد که قرص طولانی‌تر در بدنشان می‌ماند، زیرا سیستم متابولیک بدن با افزایش سن کاهش می‌یابد. اساسا این به این معنی است که هر چه سنتان بیشتر باشد اثرات ویاگرا می‌توانند بیشتر دوام داشته باشند.
• رژیم غذایی. داشتن یک وعده غذایی با مقدار زیاد چربی درست قبل از مصرف قرص ویاگرا می‌تواند باعث به تاخیر انداختن کار آن شود، زیرا بدن شما سخت‌تر غذا را هضم می‌کند. با استفاده از آن در معده خالی، اثرات سریع‌تر کار خواهند کرد.
• الکل. نوشیدن الکل جریان خون را به آلت تناسلی کاهش می‌دهد و باعث می‌شود که رسیدن به نعوظ و حفظ آن سخت‌تر شود. یک لیوان شراب یا یک آبجو معمولا خوب است، اما بیش از 2 واحد الکل خطر عوارض جانبی منفی را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود تا حفظ نعوظ بسیار سخت‌تر شود.
• مقدار مصرف. ویاگرا به شکل قرص‌هایی با دوزهای بین 25 تا 100 mg هستند. به عنوان یک قاعده کلی: هرچه دوز بالاتر باشد، اثرات طولانی مدت مؤثرتر هستند، اما پزشک شما تصمیم می‌گیرد که دوز مناسب برای وضعیت شما چیست.
• سلامتی. اگر مشکلات کبدی یا کلیوی دارید، اثرات ویاگرا ممکن است بیشتر دوام داشته باشد. این به این دلیل است که بیشتر طول می‌کشد تا قرص در بدن شما از کار بی‌افتد، بنابراین اگر از هر یک از این‌ها رنج می‌برید باید همیشه به پزشک بگویید.
• تعاملات دارویی. داروهای خاص می‌توانند مدت زمان دوام اثرات ویاگرا را تغییر دهند. این شامل داروهایی نظیر آنتی بیوتیک ریفامپین (برای درمان سل استفاده می‌شود) است. همیشه در مورد سابقه‌ی پزشکی کامل و هر نوع دارو که در حال حاضر مصرف می‌کنید با پزشک خود صحبت کنید تا بتوانید اطمینان حاصل کنید که استفاده از ویاگرا بی‌خطر است.

آیا ویاگرا می‌تواند اثرات طولانی مدت داشته باشد؟

در موارد بسیار نادر، اغلب هنگامی که ویاگرا همراه با سایر داروها یا مواد مخدر غیرمجاز مصرف می‌شود، عارضه‌ای که پریاپیسم نامیده می‌شود ممکن است رخ دهد. پریاپیسم نامی برای نعوظ دردناک است که بیشتر از 4 ساعت طول می‌کشد.

این یک عارضه‌ی جدی پزشکی است که می‌تواند دردناک باشد و منجر به آسیب طولانی مدت در آلت تناسلی شود. اگر نعوظی دارید که دردناک است یا بیشتر از 4 ساعت طول می‌کشد، باید به دنبال مراقبت پزشک فوری باشید.

پیشگیری

ناتوانی جنسی علت‌های زیادی دارد، اما هنوز اقداماتی وجود دارد که می‌توانید برای جلوگیری از آن انجام دهید.

روش‌های پیشگیری احتمالی عبارتند از:

• شرکت در تمرینات ورزشی، که خطر ابتلا به ناتوانی جنسی را کاهش می‌دهد.
• اجتناب از سیگار کشیدن، مواد مخدر یا سوء مصرف الکل
• خوابیدن به حد کافی
• پیروی از یک رژیم غذایی سالم
• کاهش استرس، اضطراب و افسردگی

چشم انداز

ناتوانی جنسی می‌تواند زندگی یک فرد را تغییر دهد و بر اعتماد به نفس او تاثیر بگذارد. اگرچه پیری اغلب با اختلال نعوظ همراه است اما افزایش سن لزوما یکی از بزرگترین علل ناتوانی جنسی نیست. اختلال نعوظ جزء اصلی از افزایش سن در نظر گرفته نمی‌شود. پیری فقط یک عامل خطر است. بعضی افراد هرگز با ناتوانی مبارزه نمی‌کنند.

اگرچه اختلال عملکرد نعوظ می‌تواند تاثیر منفی بر زندگی جنسی داشته باشد، اما این وضعیت قابل درمان است. بسیاری از مداخلات وجود دارند که می‌توانند به فرد کمک کنند که عملکرد جنسی خود را دوباره به دست آورد، از جمله درمان‌های طبیعی، داروها و تغییرات شیوه زندگی.

از آنجایی که ناتوانی جنسی می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل سلامتی زمینه‌ای باشد، اگر به یک مشکل دائمی تبدیل شد، به پزشک مراجعه کنید، حتی اگر فکر می‌کنید فقط استرس است.

آیا اختلال نعوظ بخش طبیعی از روند پیری است؟

خیر. اختلال نعوظ نباید بخشی از افزایش سن باشد. در حالی که درست است که مردان مسن ممکن است نیاز به تحریک بیشتر (مانند نوازش و لمس) برای دستیابی به نعوظ داشته باشند، هنوز هم باید بتوانند نعوظ داشته باشند و از رابطه جنسی لذت ببرند.

داروهایی مانند ویاگرا در درمان اختلال نعوظ در افراد مبتلا به دیابت چقدر موفق هستند؟

داروهایی مانند سیلدنافیل سیترات (Viagra)، و تادالافیل (Cialis)، واردنافیل (Levitra, Staxyn) یا آوانافیل (Stendra) اغلب موفق به درمان اختلال نعوظی در مردان می‌شوند و حداقل عوارض جانبی را دارند.