درمان بزرگی پروستات (هایپرپلازی) در اثر عدم تعادل هورمونی مردان

هیپرپلازی خوشخیم پروستات (BPH) – که همچنین به معنای بزرگ‌شدن غده پروستات است – یک بیماری شایع است که مردان با  افزایش سن با آن مواجه می‌شوند. یک غده پروستات بزرگ‌شده می‌تواند علائم ناراحت‌کننده‌ای در هنگام ادرار‌کردن داشته باشد را ایجاد کند، مانند انسداد مجاری ادراری از مثانه. همچنین می‌تواند باعث مشکلات مثانه، دستگاه ادراری یا کلیه شود. درمان‌های موثر مختلفی برای بزرگ شدن غده پروستات وجود دارد، از جمله دارو، درمان‌هایی با حداقل تهاجم و جراحی، از جمله این درمان‌ها هستند.

علت بزرگ شدن پروستات چیست؟

مقایسه غدد پروستات طبیعی و بزرگ شده

غده پروستات در زیر مثانه قرار دارد. لوله‌ای که ادرار خارج‌شده از مثانه را به بیرون بدن هدایت می‌کند، از مرکز پروستات عبور می‌کند. هنگامی که پروستات بزرگ می‌شود، کم‌کم شروع به جلوگیری از جریان ادرار می‌کند.

اکثر مردان پروستات بزرگ‌شده را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. در بسیاری از مردان، این رشد ادامه‌دار پروستات به اندازه‌ای می‌شود که ایجاد علائم ادراری و یا به طور قابل توجهی مسدودشدن جریان ادرار می‌شود.

این که چه چیزی سبب افزایش رشد پروستات می‌شود، کاملا روشن نیست. با این‌حال، این امر ممکن است به دلیل تغییرات در تعادل هورمون‌های جنسی و افزایش سن در مردان، باشد.

هیپرپلازی چه علائمی دارد؟

شدت علائم در افرادی که غده پروستات بزرگ‌شده دارند متفاوت است؛ اما علائم در طول زمان به تدریج بدتر می‌شوند. علائم و نشانه‌های معمول BPH عبارتند از:

• تکرر ادرار و نیاز به ادرار کردن مداوم
• افزایش دفع ادرار در طول شب (شب ادراری)
• مشکل داشتن، هنگام شروع عمل ادرار‌کردن
• جریان ادرار ضعیف یا جریانی که متوقف‌شده و دوباره شروع می‌شود
• ریختن پایان ادرار
• ناتوانی در خالی‌کردن کامل مثانه

علائم و نشانه‌های رایج عبارتند از:

• عفونت مجاری ادراری
• ناتوانی در ادرار کردن
• خون در ادرار

اندازه پروستات شما لزوما میزان شدت علائم شما را مشخص نمی‌کند. بعضی از مردان با اندکی بزرگ‌شدن پروستات علائم قابل توجهی دارند، در حالی که مردان دیگر که دارای پروستات بسیار بزرگ هستند می‌توانند علائم ادرار جزئی داشته باشند.

در بعضی از مردان، علائم در نهایت تثبیت می‌شود و حتی ممکن است در طول زمان بهبود یابد.

سایر علل احتمالی علائم ادراری

بیماری‌هایی که می‌تواند منجر به علائم مشابه با سرطان پروستات شود عبارتند از:

• عفونت مجاری ادراری
• التهاب پروستات (پروستاتیت)
• آسیب به مجرای ادرار
• آسیب قبلی در مثانه به علت جراحی قبلی
• سنگ مثانه یا سنگ کلیه
• مشکلات عصبی در نواحی که عملکرد مثانه را کنترل می‌کنند
• سرطان پروستات یا سرطان مثانه

چه زمانی باید به پزشک مراجعه شود

در صورت داشتن مشکلات ادراری، با پزشک خود مشورت کنید. حتی اگر علائم ادراری شما را ناراحت نکند، مهم است که علل اصلی آن را شناسایی کرده و درمان کنید. مشکلات ناشی عدم درمان ناراحتی‌های مربوط به ادرار، ممکن است منجر به انسداد مسیر دستگاه ادراری شود.

اگر نتوانید به هر طریقی ادرار کنید، فورا به پزشک خود مراجعه کنید.

عوامل خطر

عوامل خطر برای بزرگ‌شدن غده پروستات عبارتند از:

• افزایش سن: بزرگ‌شدن غده پروستات به ندرت علائم و نشانه هایی را در مردان کمتر از 40 سال ایجاد می‌کند. حدود یک سوم مردان در 60 سالگی علائم متوسط تا شدیدی را تجربه می‌کنند و تقریبا نیمی از افراد 80 ساله این علائم ذکر شده را تجربه می‌کنند.
• سابقه خانوادگی: داشتن سابقه پروستات در یک خویشاوند درجه یک، مانند پدر یا برادر، به این معنی است که احتمال بیشتری دارد که شما نیز این مشکل را داشته باشید.
• دیابت و بیماری قلبی: مطالعات نشان می‌دهد که دیابت، و همچنین بیماری قلبی و استفاده از بتا بلوکرها، ممکن است خطر ابتلا به BPH را افزایش دهند.
• سبک زندگی: چاقی خطر ابتلا به BPH را افزایش می‌دهد، در حالی‌که ورزش می‌تواند خطر ابتلا را کاهش دهد.

عوارض بزرگ شدن پروستات چیست؟

عوارض ناشی از پروستات بزرگ‌شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• ناتواني ناگهاني در ادراركردن (احتباس ادرار): شما ممکن‌است نیاز به لوله (کاتتر) در مثانه خود، برای تخلیه ادرار داشته باشید. برخی از مردان با پروستات بزرگ‌شده نیاز به عمل جراحی برای رفع احتباس ادراری دارند.
• عفونت‌های دستگاه ادراری (UTIs): ناتوانی در تخلیه کامل مثانه می‌تواند خطر عفونت در دستگاه ادراری را افزایش دهد. اگر عفونت‌های دستگاه ادراری مدام در شما اتفاق می‌افتد، ممکن است به جراحی برای برداشتن بخشی از پروستات نیاز داشته باشید.
• سنگ‌های مثانه: این مشکل به طور کلی ناشی از ناتوانی مثانه در تخلیه کامل ادرار است. سنگ‌های مثانه می‌تواند باعث عفونت، تحریک مثانه، خون در ادرار و انسداد جریان ادرار شود.
• آسیب مثانه: مثانه‌ای که به طور کامل تخلیه نشده است می‌تواند در طول زمان کشیده‌تر و تضعیف شود. در نتیجه، دیواره عضلانی مثانه دیگر به طور مناسب منقبض نمی‌شود، و این امر باعث می‌شود که مثانه شما کاملا خالی شود.
• آسیب کلیه: فشار ناشی از احتباس ادراری در داخل مثانه می‌تواند به طور مستقیم به کلیه‌ها آسیب برساند یا عفونت‌های مثانه را به کلیه‌ها منتقل کند.

اکثر مردان با پروستات بزرگ‌شده این عوارض را ایجاد نمی‌کنند. با این‌حال، احتباس ادراری حاد و آسیب کلیه می‌تواند تهدیدی جدی برای سلامتی فرد باشد.

اعتقاد بر این است که بزرگ شدن پروستات خطر ابتلا به سرطان پروستات را افزایش می‌دهد.

تشخیص

پزشک شما با پرسیدن سوالات دقیق در مورد علائم شما و انجام معاینه‌فیزیکی، روند تشخیص بیماری را شروع خواهد کرد. این معاینه اولیه احتمالا شامل موارد زیر است:

• معاینه رکتال دیجیتال: پزشک یک انگشت خود را به رکتوم شما وارد می‌کند تا پروستات شما را از نظر بزرگپ‌شدن احتمالی بررسی کند.
• آزمایش ادرار: تجزیه و تحلیل یک نمونه از ادرار شما، می‌تواند به تشخیص افتراقی این بیماری از عفونت و یا بیماری‌های دیگر که می‌تواند علائم مشابه با این بیماری داشته باشد، کمک کند.
• آزمایش خون: نتایج می‌تواند مشکلات کلیوی را نشان دهد.
• تست خونی آنتی ژن پروستات (PSA): PSA ماده ای است که در پروستات تولید می‌شود. در صورت بزرگ شدن پروستات، سطح PSA افزایش می‌یابد. با این حال، سطح PSA بالا نیز می‌تواند به دلیل معایته اخیر، عفونت، جراحی یا سرطان پروستات باشد.

پس از آن، پزشک ممکن است تست‌های تکمیلی را برای کمک به تایید یک پروستات بزرگ شده و یا برای رد کردن بیماری‌های مشابه دیگر، توصیه کند. این آزمایش‌ها عبارتند از:

• تست جریان ادرار: شما به ظرفی که متصل به یک دستگاهی است که میزان قدرت و مقدار جریان ادرار شما را اندازه گیری می‌کند، ادرار می کنید. نتایج آزمایش‌ها در صورت بهبود وضعیت یا وضعیت بدتر، در طول زمان تعیین می‌شود.
• آزمون حجم باقی مانده پس از مداخله: این تست اندازه گیری می‌کند که آیا می‌توانید مثانه را به طور کامل خالی کنید یا خیر. این آزمایش می‌تواند با استفاده از سونوگرافی و یا با قرار دادن یک کاتتر در مثانه شما پس از ادرار کردن برای اندازه گیری میزان ادرار باقی مانده در مثانه شما انجام شود.
• ثبت 24 ساعته ادرار: ثبت تعداد و مقدار ادرار ممکن است با اهمیت باشد به خصوص اگر بیش از یک سوم از خروجی ادراری روزانه شما در شب اتفاق بیفتد.

اگر وضعیت شما پیچیده‌تر باشد، پزشک ممکن است توصیه کند:

• سونوگرافی ترانسرکتال: یک پروب اولتراسوند برای اندازه‌گیری و ارزیابی پروستات در رکتوم شما وارد می‌شود.
• بیوپسی پروستات: با راهنمای سونوگرافی ترانسرکتال، سوزن مورد استفاده برای نمونه‌برداری از بافت (بیوپسی) پروستات وارد بدن می‌شود. بررسی بافت می‌تواند به پزشک شما کمک کند تا سرطان پروستات را تشخیص دهد یا آن را رد کند.
• مطالعات جریانی و فشاری ادرار: یک کاتتر از طریق مجرای ادرار به داخل مثانه وارد می‌شود. آب، و یا در موارد خاص هوا، به آرامی به مثانه شما تزریق می‌شود. سپس دکتر شما می‌تواند فشار مثانه را اندازه‌گیری و تعیین کند که عضلات مثانه چگونه کار می‌کنند. این مطالعات معمولا فقط در مردان مبتلا به مشکلات عصبی مشکوک و در مردان مبتلا به پروستات که از قبل وجود دارد و هنوز هم علائم آن ادامه دارند، انجام می‌شود.
• سيستوسکوپي: یک دستگاه سبک و انعطاف‌پذیر (سیستوسکوپ) به داخل مجرای ادرار وارد می‌شود، و به پزشک اجازه می‌دهد داخل مجرای ادراری و مثانه شما را ببینید. قبل از این تست یک بی‌حس‌کننده موضعی به شما داده می‌شود.

درمان

طیف گسترده‌ای از درمان‌ها برای پروستات بزرگ‌شده، از جمله دارو، درمان‌هایی با تهاجم کم و جراحی، در دسترس است. بهترین انتخاب روش درمانی برای شما بستگی به چندین عامل دارد، از جمله:

• اندازه پروستات شما
• سن شما
• بهداشت عمومی شما
• میزان ناراحتی یا اذیتی که شما در حال تجربه‌کردن هستید

اگر علائم شما قابل تحمل باشد، ممکن است تصمیم بگیرید که درمان را به تعویق بیندازید و به سادگی علائم خود را کنترل کنید. برای برخی از مردان، علائم می‌توانند بدون درمان کاهش یابند.

دارو

داروها شایع‌ترین روش درمان برای علائم خفیف تا متوسط بزرگ‌شدن پروستات هستند. گزینه‌ها عبارتند از:

• آلفا بلوکرها: این داروها عضلات گردن مثانه و فیبرهای عضلانی را در پروستات باز می‌کنند و ادرارکردن را ساده‌تر می‌کنند. مسدود‌کننده‌های آلفا – که شامل آلوفوسازین (اوروکراتال)، دوکسازوزین (Cardura)، تامسولوزین (Flomax) و سیلوودوزین (Rapaflo) هستند، معمولا در مردان با پروستات نسبتا کوچک‌ موثر هستند. عوارض جانبی ممکن است شامل سرگیجه و حالتی که در آن مایع منی به جای خروج از نوک آلت تناسلی، به مثانه بازمی‌گردد (انزال رتروگراد).
• مهارکننده‌های 5-آلفا ردوکتاز: این داروها با جلوگیری از تغییرات هورمونی که باعث رشد پروستات می‌شوند، سرعت رشد پروستات شما را کاهش می‌دهد. این داروها، که شامل فیناستراید (Proscar) و دوتاستراید (Avodart) می‌باشند، برای اثر‌بخشی ممکن است تا شش‌ماه زمان لازم داشته باشند. عوارض جانبی شامل انزال رتروگراد است.
• داروهای ترکیبی: اگر هر دو دارو به تنهایی موثر نباشد، پزشک شما ممکن است همزمان یک داروی مسدودکننده آلفا و یک مهارکننده 5-آلفا ردوکتاز را توصیه کند.
• تادالافیل (Cialis): مطالعات نشان می‌دهد این دارو، که اغلب برای درمان اختلال نعوظ استفاده می‌شود، می‌تواند بزرگ‌شدن پروستات را درمان کند.

درمان با حداقل تهاجم یا جراحی

درمان با حداقل تهاجم یا جراحی ممکن است توصیه شود اگر:

• علائم شما متوسط یا شدید است
• داروها علائم شما را تسکین نداده‌اند
• شما درمان قطعی را ترجیح می‌دهید
• شما انسداد مجاری ادراری، سنگ‌های مثانه، خون در ادرار یا مشکلات کلیوی دارید

درمان با حداقل تهاجم یا جراحی ممکن است گزینه مناسبی برای شما نباشد، اگر:

• عفونت مجاری ادراری درمان‌نشده داشته باشید
• تنگی‌مجاری ادراری داشته باشید
• سابقه پرتو‌درمانی پروستات یا جراحی دستگاه ادراری دارید
• اختلال عصبی، مانند بیماری پارکینسون یا مالتیپل اسکلروزیس

هر گونه عمل پروستات می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند. بسته به روش انتخابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مشکل موقت در ادرارکردن
• عفونت مجاری ادراری
• خون‌ریزی
• اختلال نعوظ
• به ندرت، ازدست‌دادن کنترل مثانه (بی‌اختیاری)
• مایع منی به جای آن که از طریق آلت تناسلی در طول انزال خارج شود، به عقب و به مثانه بازگردد (انزال رتروگراد)

انواع مختلفی از درمان‌های با حداقل تهاجم تهاجمی و جراحی وجود دارد.

برش ترانس اورترال پروستات (TURP)

یک وسیله باریک به داخل مجرای ادرار وارد می‌شود و جراح تمام قسمت خارجی پروستات را حذف می‌کند. TURP به طور کلی علائم را به سرعت از بین می‌برد و اکثر مردان بعد از این روش، جریان ادراری قوی‌تری دارند. بعد از TURP شما ممکن است به طور موقت به کاتتر نیاز داشته باشید تا مثانه خود را تخلیه کنید.

برش دهانه پروستات (TUIP)

یک وسیله باریک در داخل مجرای ادرار قرار می‌گیرد و جراح یک یا دو قطعه کوچک از غده پروستات را برش می‌دهد تا عمل ادرار‌کردن از طریق مجرای ادراری، آسان‌تر شود. این جراحی ممکن است گزینه‌ای باشد اگر شما یک غده پروستات کوچک یا متوسط داشته باشید، به ویژه اگر شما بیماری‌هایی داشته باشید که جراحی های دیگر را بیش از حد خطرناک می‌کند.

ترموتراپی میکروویو ترانس اورترال  (TUMT)

دکتر شما الکترودهای مخصوصی را از طریق مجرای ادرار به داخل پروستات وارد می‌کند. انرژی میکروویو از طریق الکترود بخش داخلی غده پروستات بزرگ‌شده را از بین می‌برد، و آن را کوچک‌تر می‌کند و انسداد جریان ادراری را کاهش می‌دهد. TUMT ممکن است فقط تا حدی علائم شما را تسکین دهد و ممکن است قبل از اینکه نتایج آن را به طور کامل متوجه شوید، زمان زیادی لازم باشد. این جراحی به طور کلی فقط در پروستات‌های کوچک و در شرایط خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا درمان مجدد ممکن است ضروری باشد. 

از بین بردن پروستات با سوزن (TUNA)

در این روش سرپایی، یک وسیله کوچک به داخل مجرای ادرار منتقل می‌شود که به پزشک اجازه می‌دهد سوزن را در غده پروستات قرار دهد. امواج رادیویی از طریق سوزن عبور می‌کنند و با حرارت دادن و از بین بردن بافت پروستات بزرگ شده، جریان ادرار مسدود‌شده را باز می‌‎کند.

این روش، اگر شما به راحتی خونریزی می‌کنید و یا بیماری‌های دیگری داشته باشید، ممکن است انتخاب خوبی باشد. با این حال، مانند TUMT، TUNA ممکن است فقط تسکین جزئی از علائم شما را ارائه دهد و حصول کامل نتایج ممکن است کمی طول بکشد.

لیزر درمانی

لیزر با انرژی بالا، بافت پروستات بیش از حد رشدکرده را از بین می‌برد. لیزردرمانی به طور کلی علائم را از بین می‌برد و خطر عوارض جانبی آن، نسبت به جراحی غیرلیزری بسیار پایین است. لیزردرمانی ممکن است در مردانی استفاده شود که نمی‎‌توانند عمل جراحی پروستات به دلیل استفاده از داروهای شل‌کننده خون، داشته باشند.

گزینه‌های لیزردرمانی عبارتند از:

روشهای کاهنده: این روش‌ها بافت پروستات بزرگ‌شده را که باعث انسداد شده، از بین می‌برد تا جریان ادرار را افزایش دهد. نمونه‌هایی از این روش تبخیر فتوسلکتیو پروستات (PVP)  (photoselective vaporization of the prostate) و لیزر کاهنده هولمیوم پروستات (HoLAP) ( holmium laser ablation of the prostate ) است. روش‌های کاهشی ممکن است موجب تحریک علائم ادراری پس از جراحی شوند، بنابراین در موارد نادر ممکن است یک عمل برشی دیگر در بعضی موارد مورد نیاز باشد.

روش‌های هسته ای: روش‌های انقباضی هسته‌ای مانند انحلال لیزری هولمیوم (HoLEP)، کلیه بافت پروستات را که مجرای ادراری را مسدود‌کرده و جریان ادرار را قطع کرده است را از بین می‌برد. بافت برداشته شده می‌تواند از نظر سرطان پروستات و سایر بیماری‌ها مورد بررسی قرار گیرد. این روش‌ها مشابه پروستاتکتومی باز است.

لیفت پروستات

در این روش تجربی ترانس اورترال، برچسب‌های ویژه‌ای برای فشرده‌سازی دو طرف پروستات و افزایش جریان ادرار استفاده می‌شود. داده‌های بلندمدت در مورد اثربخشی این روش در دسترس نیست.

آمبولیزاسیون

در این روش تجربی، خون‌رسانی به پروستات و یا  مجاری آن به صورت انتخابی مسدود شده است، و اندازه پروستات کاهش می‌یابد. داده‌های بلندمدت در مورد اثربخشی این روش در دسترس نیست.

پروستاتکتومی باز به کمک ربات

جراح شکم یک برش در قسمت پایین شکم شما ایجاد می‌کند تا به پروستات برسد و بافت را حذف کند. پروستاتکتومی باز معمولا  زمانی انجام می‌شود که پروستات بسیار بزرگ شده باشد، آسیب به مثانه وجود داشته باشد یا سایر عوامل پیچیده را تجربه کنید. جراحی معمولا نیاز به بستری کوتاه در بیمارستان دارد و با خطر بیشتری برای نیاز به انتقال خون همراه است.

مراقبت بعد از عمل

مراقبت بعد از درمان شما بستگی به روش خاصی دارد که برای درمان پروستات بزرگ شده استفاده می‌شود.

در صورت استفاده از لیزر، سوزن ترانس اورترال و یا درمان مایکروویو ترانس اورترال، ممکن است پزشک شما به مدت هفت‌روز محدودیت‌هایی برای برداشتن وزنه سنگین و ورزش بیش از حد برای شما اعمال کند. اگر پروستاتکتومی باز یا رباتیک داشته باشید، ممکن است لازم باشد فعالیت خود را برای مدت شش هفته محدود کنید.

شیوه زندگی و درمان خانگی

برای کنترل علائم پروستات بزرگ‌شده سعی کنید موارد زیر را رعایت کنید:

• محدودکردن نوشیدنی‌ها در شب، یک یا دو ساعت قبل از خواب، برای جلوگیری از مراجعه پی در پی به دستشویی، از مصرف نوشیدنی‌های مختلف بپرهیزید.
• مصرف کافئین و الکل را محدود کنید زیرا آنها می‌توانند تولید ادرار را افزایش دهند، مثانه را تحریک و علائم پروستات را بدتر کنند.
• مصرف داروهای ضد انعقاد یا آنتی هیستامین را محدود کنید. این داروها گروهی از عضلات اطراف مجرای ادرار را تحت تاثیر قرار می‌دهند که جریان ادرار را کنترل می‌کند و باعث ادرار کردن می‌شوند.
• هنگامی که شما برای اولین بار احساس دستشویی‌رفتن داشتید، بلافاصله به دستشویی بروید. انتظار طولانی‌مدت ممکن است عضله مثانه را بیش از حد تحریک کند و باعث آسیب بیشتر شود.
• برنامه استفاده از توالت را سعی کنید به طور منظم تنظیم کنید؛ مانند هر چهار تا شش ساعت یک بار در طول روز. سعی کنید در این زمان‌ها ادرار کنید تا مثانه را مجددا خالی کنید. اگر شما تکرر ادرار دارید، این کار می‌تواند بسیار مفید باشد.
• رژیم غذایی سالم را دنبال کنید. چاقی همواره با پروستات بزرگ شده همراه است.
• فعال بمان. عدم فعالیت به احتباس ادرار کمک می‌کند. حتی مقدار کمی ورزش می‌تواند به کاهش مشکلات ادراری ناشی از پروستات بزرگ شده، کمک کند.
• ادرار کردن: پس از ادرار کردن بلافاصله چند دقیقه بعد دوباره ادرار کنید. این تمرین به عنوان ادرار دوباره شناخته می‌شود.
• گرم نگهدار: دماهای سردتر می‌تواند باعث احتباس ادرار و افزایش ضرورت ادرار شود.

طب جایگزین

اداره غذا و دارو هیچ یک از داروهای گیاهی که برای درمان پروستات بزرگ‌شده استفاده می‌شود را تایید نکرده است.

مطالعات در مورد درمان‌های گیاهی برای پروستات بزرگ‌شده نتایج مختلفی داشته‌اند. یک مطالعه نشان داد که عصاره پالمتو همانند فیناستراید در کاهش علائم BPH موثر است، هرچند حجم پروستات کاهش نمی‌یابد. اما یک دوره کنترل شده درمان با این داروها، هیچ شواهدی مبنی بر این که پالمیتو بهتر از پلاسبو است را نشان نداد.

دیگر درمان‌های گیاهی، از جمله عصاره‌های بتا سیتواسترول، پیگیوم و علف ری ( rye grass)، به عنوان درمان‌های گیاهی مفید برای کاهش علائم پروستات بزرگ‌شده پیشنهاد شده است. اما اثربخشی ایمن و طولانی‌مدت این درمان‌ها اثبات نشده است.

اگر هرگونه داروی گیاهی مصرف می‌کنید، به پزشک خود اطلاع دهید. برخی از محصولات گیاهی خاص ممکن است خطر خونریزی یا تداخل دارویی با داروهایی که مصرف می‌کنید را افزایش دهند.

آماده شدن برای ویزیت پزشک

سوالاتی برای پرسیدن از دکتر

• آیا پروستات بزرگ شده یا مشکلات مشابه دیگر باعث ایجاد علائم من می‌شود؟
• چه نوع آزمایش‌هایی نیاز دارم؟
• گزینه‌های درمان من چه چیزهایی هستند؟
• چگونه می‌توان سایر بیماری‌ها را همراه با پروستات بزرگ شده مدیریت کرد؟
• آیا با وجود این بیماری محدودیتی در فعالیت جنسی وجود دارد؟

 در طول ملاقات خود با پزشک از پرسیدن سؤالات دیگری که در ذهن شماست خجالت نکشید.

چه چیزی باید از دکتر خود انتظار داشته باشید

ممکن است پزشک شما چند سوال از شما بپرسد. آمادگی برای پاسخ‌دادن به آنها ممکن است زمان بیشتری برای پاسخ دادن به هرگونه نگرانی به شما بدهد. ممکن است از شما خواسته شود:

• زمان دقیق اولین‌باری که علائم ادراری را تجربه کردید را بیان کنید. آیا آن علائم پیوسته یا گاه به گاه بوده ‌ند؟ آیا آنها به تدریج در طول زمان بدتر می‌شوند یا به صورت ناگهانی شروع می‌شوند؟
• چقدر اغلب در طول روز ادرار می‌کنید و چقدر باید شبانه ادرار کنید؟
• آیا تا به حال انتهای ادرار شما چکه کرده است؟ آیا نیاز مکرر یا فوری به ادرار کردن دارید؟
• آیا شروع ادرار کردن برای شما دشوار است؟ آیا وقتی که ادرار می کنید، ادرار شما شروع و متوقف می‌شود؟ یا احساس می‌کنید که مجبور هستید ادرار کنید؟ آیا تا به حال احساس کرده‌اید که مثانه خود را کاملا خالی نکرده‌اید؟
• آیا هنگام ادرار، درد در ناحیه مثانه یا خون‌ریزی در شما وجود دارد؟ آیا عفونت مجاری ادراری دارید؟
• آیا سابقه خانوادگی پروستات، سرطان پروستات یا سنگ کلیه دارید؟
• آیا تا به حال دچار مشکلی در ایجاد و حفظ نعوظ (اختلال نعوظی) و یا سایر مشکلات جنسی شده اید؟
• آیا تا به حال عمل جراحی یا روش دیگری را انجام داده‌اید که وسیله‌ای از طریق نوک آلت تناسلی شما به داخل مجرای ادرار وارد شده باشد؟
• آیا شل کننده‌های خونی مانند آسپرین، وارفارین (کومادین، یانتوون) یا کلوپیدوگرل (Plavix) مصرف می‌کنید؟
• چه مقدار کافئین مصرف می‌کنید؟ مصرف مایعات شما چقدر است؟